Karolina Janowska – Opowieści Celtyckie. Droga do władzy – druga część trylogii

Galia – Kraj Arwernów funkcjonuje od lat bez króla. Druidzi i wiedźmy w Galvanie upatrują jedynego człowieka, który potrafi zjednoczyć Celtów przed zbliżającym się się zagrożeniem ze strony Rzymian pod postacią Cezara, który pragnie zdobyć Galię – dla zaszczytów, sławy i władzy. Obaj bohaterowie w tej części serii podążają wyznaczoną drogą ku władzy. Galvan powraca w rodzinne strony – jako jeden z największych wojowników w historii swego kraju, by odzyskać spuściznę po ojcu, pomścić jego śmierć i umocnić swoją pozycję poprzez małżeństwo, zwycięskie bitwy i likwidację wrogów. Cezar zaś zostaje konsulem i dla osiągnięcia większej władzy oraz pozyskiwania sojuszników oddaje za żonę swoją ukochaną córkę, sam żeniąc się w celach czysto politycznych. Jak potoczą się ich losy i jak będzie wyglądać ich droga ku władzy? Jeden z nich nie pragnie jej wcale, drugi pragnie jej aż za bardzo… Każdy z nich musi dokonać trudnych wyborów i pokonać nie tylko wrogów, ale i samych siebie – swoje słabości, wady i pragnienia…

Czytając Opowieści Celtyckie. Początek zanurzyłam się w iście fantastycznym świecie Celtów – ludu dumnego, żyjącego tradycjami i wierzeniami przekazywanymi z pokolenia na pokolenie, dlatego byłam niebywale szczęśliwa i rozentuzjazmowana mogąc sięgnąć po drugą część tej trylogii. Droga do Władzy posiada klimat, magię i najważniejsze elementy swojej poprzedniczki – jednocześnie dając Nam więcej. Porusza dość ważną i często pomijaną tematykę w tego typu literaturze – roli kobiety w przedstawionym świecie – zarówno kraju Celtów, jak i Rzymian. Autorka przemyca w opowieści, która skupia się na Galvanie i Juliuszu obowiązki, wyrzeczenia i przywileje kobiet obu nacji. W świecie Celtów poza wiedźmami-wojowniczkami kobiety były zależne od mężczyzn – ich zdania, wyborów, gdy oni ponosili klęskę, umierali – ten sam los spotykał ich małżonki. W obu nacjach miłość nie liczyła się – mogła się pojawić, podobnie jak przywiązanie – za to przy wyborze małżonka  liczyły się koneksje, chęć posiadania władzy, możliwość zagarnięcia majątku. Droga do Władzy to lektura pasjonująca, wciągająca i dająca sporo frajdy dla mnie lubującej się w tej tematyce. Drugą część Opowieści Celtyckich czytało się bardzo szybko ze względu na historię i bardzo przystępny język jakim została napisana. Minus jest oczywisty i taki mój – chcę więcej magii i mitologii, a w tej otrzymałam jej wcale nie mało. Interesującym elementem jest wątek Scatah – wiedźmy-wojowniczki – niezwykle tajemniczej i reprezentującej ten mistyczny element książki łącznie z przepowiedniami i drogą narzucona przez bogów.

Podsumowując Droga do Władzy to świetna kontynuacja Opowieści Celtyckich. Fantastyka połączona z mistyką, magią i polityką w naprawdę rewelacyjną historię. Polecę ją każdemu, kto lubuje się w takich lekturach. Polecam także zacząć od pierwszej części.