Wróg mojego wroga – Monika Skabara [opinia]
Widząc nowość czy zapowiedź od Moniki Skabara na wirtualnych czy realnych półkach księgarni od razu ją zamawiam lub kupuję. Wiem, że będzie to przede wszystkim dobra rozrywka, że postaci nie będą nijakie, a autorka dostarczy mi sporo emocji, bo potrafi być nieobliczalna jak jej bohaterki.
Sięgając po „Wróg mojego wroga” spodziewajcie się romansu z wątkami biurowymi i sensacyjnymi oraz odrobiną pieprzu w relacji Kiry i AJ-a. Spodziewajcie się sporej ilości wątków sensacyjnych, „duchów” przeszłości i chęci pogodzenia się z nią. „Wróg mojego wroga” to jednotomowa opowieść, w której nasi bohaterowie nie spotykają się przypadkiem. Łączy ich chęć zemsty, a do tego wszystkiego dochodzi nagły pociąg.
„Wróg mojego wroga” to historia o rodzącym się uczuciu, w trakcie, której zadajemy sobie pytania: Czy dokonają zemsty? Jakim kosztem? Czy pogodzą się z przeszłością? Na część tych pytań poznacie odpowiedź. Część z nich nie będzie prosta i jednoznaczna – jak to w książkach Moniki. A potrafi zamieszać jak choćby w trylogii zaczynającej się od „Rosyjskiej księżniczki” czy duologii „Dziewczyna feniksa”.
Co we „Wróg mojego wroga” podobało mi się najbardziej? Ironia, sarkazm i chemia między głównym bohaterami. Wartkie sceny akcji i humor, który przeplatał te cięższe fragmenty opowieści. To, że nie był to typowy romans biurowy, że miał w sobie te sensacyjno-kryminalne fragmenty, które miały kilka warstw. Podobało mi się zakończenie, choć od pewnego momentu martwiłam się, że nie skończy się ona tak jak bym tego chciała. Miałam w głowie „Kurcze ona (autorka) jest do tego zdolna! Zrobi to! xD”. Do ostatniej strony odczuwałam te emocje, czytelniczy stres. Podobał mi się także lekki i przyjemny język powieści, który był idealnie dopasowany do jej typu.
Poza tym „Wróg mojego wroga” jest opowieścią delikatniejszą, słodszą i krótszą niż poprzednie książki autorki. Jeśli czegoś bym chciała to trochę więcej stron. Więcej elementów psychologicznych dotyczących Kiry, bardziej rozbudowanej sfery romansu, ale i bez tego to bardzo przyjemna powieść. Idealna odskocznia, którą czyta się błyskawicznie, w której trudno nie polubić bohaterów, i która pełna jest zwrotów akcji.
Na koniec chciałabym wspomnieć o Kirze i AJ-u. Obydwoje pełni są sprzeczności. On twardo stąpający po ziemi romantyk. Z jednej strony bezwzględny, z drugiej zabawny, przyjacielski i otwarty. Bardzo mnie bawił. I miał w sobie to coś! Kira to dziewczyna, która zamknęła swoją przebojową, zabawną, kobiecą i wyluzowaną naturę w dość zimną powłokę. W pracy petarda, w życiu prywatnym niepewna. Ma ku temu powody i poznacie je sięgając po tę powieść. Uwielbiam ich razem, czuć chemię, czuć napięcie i z przyjemnością czytało mi się ich wspólne sceny. Humor, ironia, sarkazm, który jest obecny w ich relacji rozbawia, dostarcza rozrywki i jest momentami uroczy.
Podsumowując, jeśli lubicie romanse z wątkami biurowo -sensacyjno- kryminalnymi z odrobiną pieprznych scen, masą humoru i ironii, ale i niepozbawionych tych poważniejszych tematów „Wróg mojego wroga” Moniki Skabara powinien wam przypaść do gustu. Polecam!