Córka Króla Moczarów – Karen Dionne

„Urodziłam się dwa lata po tym, jak ojciec uprowadził i uwięził matkę na mokradłach. Dorastając, nie miałam pojęcia, że z moją rodziną jest coś nie tak. Uwielbiałam swojego ojca. Byłam córką Króla Moczarów.” Córka Króla Moczarów – Karen Dionne

Spojrzenie na życie i świat oczyma ofiary, która przez lata się nią nie czuła. Dziewczynki, a później kobiety, którą drażnią konwenanse i zasady naszego świata jest czymś bezcennym, a jednocześnie trudnym do wyobrażenia. Karen Dionne pisząc Córkę Króla Moczarów poprzez żywe opisy, sporą ilość szczegółów i porywającą narrację stworzyła niezwykle realną historię, w której centrum jest Helena – córka Króla Moczarów niebezpiecznego porywacza. Jacob Holbrook więził ją i jej matkę przez lata. To przez nią trafił do więzienia, a teraz uciekł i podąża w jej kierunku. Ona zrobi wszystko – skorzysta z każdej nauki, której jej udzielił – by ochronić siebie i swoją rodzinę.

Pamiętnik Córki Króla Moczarów

Powieść Dionne jest niczym pamiętnik Heleny, w którym snuje ona opowieść o swoim życiu na moczarach. Poznajemy jej świat z kilku perspektyw: dorosłej kobiety, która wie, co zrobił jej ojciec, nieświadomego dziecka wpatrzonego w ojca, a nierozumiejącego matki czy dziewczyny, która jednocześnie boi się i podziwia, buntuje się, ale i potrafi być pokorna. Jest to niezwykłe studium i podejście do zagadnień: porwania, syndromu sztokholmskiego, uzależnienia czy psychopatii.

Thriller psychologiczny, w którym liczą się bohaterowie, a nie pędząca akcja

Córka Króla Moczarów to zdecydowanie thriller psychologiczny, w którym nie odnajdziecie pędzącej akcji, a leniwą rozgrywkę skupiającą się na psychologicznych aspektach tej historii. Tutaj liczą się ludzie – ich myśli, reakcje czy zachowania. A z całej tej opowieści wyłania się obraz chorego człowieka, który mimo potworności, które czyni w odpowiednich warunkach może być kochany i uwielbiany. I tak jak reakcje, i zachowania jego „żony” są nam znane z literatury faktu czy innych powieści typu Wdowa Fiony Barton, tak z Heleną jest zgoła inaczej. Choćby dla jej opowieści, jej spojrzenia na tę sprawę i zbrodnie, których dokonał jej ojciec warto sięgnąć po tę powieść. I choć Córka Króla Moczarów nie zaskakuje, a zakończenie tej opowieści jest do bólu przewidywalne to historia dorastania Heleny porusza i zmusza do refleksji. Do spojrzenia na tę sprawę inaczej– spojrzenia na Króla Moczarów jej oczyma, czyli ofiary, ale i córki, która czuła się kochana.

„Kiedy człowiek uświadamia sobie, że im więcej walczy, tym surowiej jest karany, dość szybko uczy się robić to, czego wymaga porywacz. To nie jest syndrom sztokholmski. Psycholodzy nazywają to wyuczoną bezradnością. Jeśli porwany wierzy, że uniknie kary albo nawet dostanie nagrodę w postaci koca lub odrobiny jedzenia, o ile spełni żądania porywacza, postąpi zgodnie z jego wolą, bez względu na to, jak bardzo będzie to odrażające czy upokarzające. Jeśli porywacz jest skłonny zadawać ból, proces przebiega znacznie szybciej. Po pewnym czasie, nawet, gdy ofiara bardzo tego chce, nie będzie próbowała uciec.” Córka Króla Moczarów – Karen Dionne

Język powieści jest bardzo plastyczny. Historię tę wręcz się połyka. Za to emocji dostarcza przeróżnych. Mnie nie przeraziła czy przestraszyła, ale wywołała sporo niepokoju i zalazła za skórę. Jeszcze kilka dni po lekturze myślałam o niej przeszukując Internet w poszukiwaniu literatury non-fiction w podobnym guście. Uważam, że jest to najlepszą rekomendacją dla tej powieści – fakt, iż zmusza do przeanalizowania relacji głównych bohaterów i określenia jak mogą wpływać na nas warunki, w których żyjemy. Polecam zainteresowanym!

W skrócie

Dla kogo będzie to dobra lektura?

• Wielbicieli thrillerów psychologicznych, w których liczy się bohater, a niepędząca akcja i ostre czy drastyczne sceny
• Osób, które lubią, gdy mogą poznać portret psychologiczny ofiary i oprawcy
• Czytelników lubiących pierwszoosobową narracje i formę ala pamiętnik
• Osób, które lubią rozkminiać i analizować wzorce zachować bohaterów danej historii
• Czytelników, którzy lubią opowieści ze skomplikowanymi relacjami międzyludzkimi
• Osób rozpoczynających swoją przygodę z thrillerem psychologicznym

Komu może się nie spodobać ta powieść?

• Osobom lubiącym pędzącą akcję i sporą dawkę wątków sensacyjnych czy zwrotów fabularnych
• Czytelnikom, którzy wolą historie z zakończeniem, którego trudno się domyślić
• Wielbicielom prostych i lekkich fabuł bez konieczności rozkminy