Przedpremierowo i bez spoilerów o książce Pragnienie – Jo Nesbo [opinia]
Jestem za tym by dawać autorom drugie szanse. Jo Nesbo jest idealnym przykładem, że warto sięgać po kolejne książki danego pisarza nawet, jeśli przy pierwszym spotkaniu nas nie zachwycił. Człowiek nietoperz Nesbo był dla mnie przeciętną lekturą – raził mnie odrobinę język, ociężałość, ale nie poddałam się i sięgnęłam po jego Policję, która okazała się jedną z najlepszych książek, jakie przeczytałam w 2014 roku. Bez żadnego wahania postanowiłam zapoznać się z Pragnieniem tegoż autora i… przepadłam. To naprawdę dobra i mocna lektura. Nie znajdziecie w niej może zbyt krwawych scen, za to jest misternie utkana intryga, która zaskakuje.
W Pragnieniu spotkacie się z pojęciem wampiryzmu oraz dość modnym ostatnio tematem – randkowaniem przez Internet. W typowo norweskich klimatach, czyli ponurym spojrzeniu na świat oraz atmosferze niepewności dowiecie się kto zabija w bestialski sposób młode kobiety. Okaleczając ich ciała i wzbudzając strach u mieszkańców.
Wraca Harry Hole. Mimo emerytury musi włączyć się w śledztwo i po raz kolejny poraża inteligencją, nieszablonowym myśleniem, specyficznym poczuciem humoru oraz znajomością umysłów zbrodniarzy. Oczywiście w jego życiu osobistym nie brakuje perypetii, które go odrobinę spowalniają i niepozwalaną nadążyć za psychopatą, ale na szczęście na krótko. Nadal to ten sam Harry, dla którego łapanie zbrodniarzy jest wręcz przymusem i chorą odmianą miłości.
Inne postaci nie mają łatwo, gdyż giną przy Harrym. Wiecznie muszą udowadniać swoją wartość. Śledczy są do niego porównywani. Możemy zaobserwować także wzajemne relacje. Zawiść, nienawiść, kumoterstwo. W Pragnieniu znajdziecie wiele typowych i wzorcowych bohaterów – takich wpisujących się w otoczenie. Skorumpowanych gliniarzy, gości z zapałem do pracy, nowicjuszy, kobiet sukcesu muszących na każdym kroku udowodnić swoją wartość, umysły analityczne i typowo matematyczne czy psychologów, którzy gotowi są nieść pomoc.
Co do fabuły to jest ona dość przewrotna i posiada wiele warstw. To według mnie najmocniejszy element Pragnienia. Powody, jakimi kieruje się zabójca, jego „misja”, to kim jest z pewnością zaskoczą nie jednego czytelnika. Mnie zaskoczyły i muszę przyznać, że z tego typu antybohaterem nie miałam za często do czynienia. Czytałam literaturę faktu o tego typu osobniku, ale w beletrystyce zdarzały się tylko skrawki z tego, co serwuje Nesbo! Wyrachowanie i bezwzględność oraz zimnokrwistość antybohatera z pewnością sprawiają, iż staje się jeszcze bardziej antypatyczny. Nie chcę Wam więcej pisać o postaci psychopaty, gdyż może to grozić spoilerami. Na koniec dodam tylko, iż jest on po mistrzowsku wykreowany i z chęcią przeczytałabym fragmenty z nim w pierwszej osobie. Myślę, że to nadałoby jeszcze większego realizmu i grozy tej opowieści. No i z tą postacią wiąże się główny cliffhanger całej opowieści.
„Szaleniec? Tępe durnie, wszyscy durnie co do jednego. […]On miał dokładnie taką osobowość, jakiej pragnął. Bo skoro istnieje napój, czy jest coś przyjemniejszego, bardziej racjonalnego i normalnego niż odczuwanie pragnienia?.”s.45
Fabuła oraz świat przedstawiony są bardzo dobrze skonstruowane. Cechuje je także wiarygodność, konsekwencja i atmosfera niepewności. Autor zostawia czytelnikowi okruszki, które na końcu tej historii wydają się wręcz oczywistymi tropami. Myślę, że to już jego znak rozpoznawczy – zabawa w kotka i myszkę z czytelnikiem tak zaplanowana by nie pamiętał on o istotnych szczegółach i wsiąknął w pędzącą akcję. Watki dotyczące wampiryzmu i elementy opisujące umysł złoczyńcy są mroczne i dobrze przemyślane. To najbardziej krwawe i przerażające elementy tej lektury. Dodają jej odpowiednio ponury, posępny i złowieszczy klimat.
„Ale moralność nie jest ani uniwersalna, ani odwieczna. Jest w najwyższym stopniu uzależniona od ducha czasów, Hole. Kilka tysięcy lat temu mężczyzn posuwających mężczyzn uważano za jak najbardziej w porządku. Później wsadzano ich do więzienia, a teraz politycy maszerują razem z nimi na paradach. Wszystko zależy od tego, czego społeczeństwo potrzebuje w danym czasie; moralność jest elastyczna i zorientowana na płynące z niej korzyści.”s.157
Pragnienie czyta się błyskawicznie z pewnością z powodu przyjemnego i łatwego w odbiorze języka, braku dłużyzn, odpowiednio mrocznego klimatu norweskich ulic i miast oraz trzecioosobowej narracji.
Pragnienie to powieść napisana z rozmachem, przemyślana i ze sporą ilością zwrotów akcji. Książka idealna nie tylko dla fanów Nesbo i Hole’a, ale i tych, którzy lubią dobrze skonstruowane kryminały z wartką akcją i postaciami, które potrafią zaskoczyć swoją inteligencją, pomysłowością czy nieludzkim lub zimnym podejściem. Polecam gorąco! Dla mnie była to prawdziwa przygoda, typowy rollercoaster emocjonalny, gdyż książka oprócz sprawnie napisanej fabuły zapewnia sporo rozrywki, ukazuje dramaty ludzkie i zaskakuje na każdym kroku. Zdecydowanie warto było dla niej zarwać noc. Jest moc! Jest akcja! Jest dobrze znany Harry! I jest zakończenie, które uświadamia Nam, że kolejna część może być jeszcze lepsza!
Premiera 29.03.2017
|Syn|Policja|Pragnienie|TOP 15 najlepszych książek przeczytanych w 2014 roku|