Upadek Króla Artura – J.R.R. Tolkien
Upadek Króla Artura to poemat napisany staroangielskim metrum stworzony przez J.R.R. Tolkiena. Tolkien kochał legendy arturiańskie i spędził wiele czasu na ich analizie. Miały ona dla niego znaczenie symboliczne. Choćby wyciągnięcie Exkalibura, którego motyw mamy także we Władcy Pierścieni, kiedy to Frodo wyciąga z kawałka drewna Żądło. Tolkien przekształcił tę legendę nadając jej bardziej mroczny wyraz – pełen nieuchronnego losu i powagi w każdym zdaniu. W przepiękny sposób opisał zamorskie wyprawy Artura do pogańskich krain, ucieczkę Ginewry oraz jej miłość do udręczonego sytuacją Lancelota, sylwetkę Mordreda – zdradzieckiego bratanka i syna, a także wielką morską bitwę. Poemat niestety nie został skończony.
Poemat Upadek Króla Artura – to prawdziwy majstersztyk, który (jeśli lubicie poematy) jest czymś cudownym i niezwykle cennym. Wręcz magicznym. To co mi się nie podoba to to, iż nie zostałam poinformowana, że na 263 strony przypada tylko 83 poematu Tolkiena (z czego połowa tych stron to angielska wersja poematu) reszta to uzewnętrznienie, przemyślenia i rozważania jego syna Christophera Tolkiena. Dalsza część książki to bardziej praca naukowa, w której syn rozkłada utwór ojca na czynniki pierwsze. Pisze o poemacie w tradycji arturiańskiej, jego związku z Silmarillionem i o ewolucji tegoż poematu. Na końcu otrzymujemy jako dodatek wiersz staroangielski.
Całościowo książkę odbieram bardzo dobrze, ale nie jest ona tym czego się spodziewałam. Poemat Upadek Króla Artura zdecydowanie polecam przeczytać w obu językach – szczególnie fanom Tolkiena, jego twórczości i osobą lubiącym poematy w staroangielskim metrum. Co do reszty to już musimy lubić tego typu „opisy”. Ja potraktowałam je jako ciekawostkę z Tolkienowskiego świata, o której dość sporo już wiedziałam.
A jak wy odbieracie tego typu zabiegi? Jak widzieliście tę książkę zanim ją Wam opisałam?
„Potem gniew opadł i wściekłość ustała,wahać się począł i wyrzucać sobie,że Stół Okrągły rozłupał na poły.Żałował dumy, przeklinał swą dzielność,która przyjaciół zabić mu zwoliła.” s.53
Tytuł: Upadek Króla Artura