N.K. Jemisin – Zabójczy Księżyc

Gujaareh. Miasto Snów. Miasto Hananji – bogini snów – córka Śniącej Luny i Słońca. Miasto-państwo, w którym podstawowym prawem jest spokój. Tego spokoju strzegą przedstawiciele czterech ścieżek Służby Hananji: Dawcy, Nauczyciele, Wartownicy i Zbieracze. Odpowiedzialni są za uzdrawianie, edukację, strzeżenie dzieł bogini oraz przestrzeganie jej praw. Przy pomocy magicznej energii pobieranej ze snów mogą wykonywać swoje obowiązki – zapewniać spokój i leczyć. Służąc Bogini nie zadają pytań, a mieszkańcy pustynnego Gujaareh wiedzą, iż pobieranie snów i prowadzenie śniących w wieczne życie jest daniną składaną bogini, która może spotkać każdego, a szczególnie ludzi o zepsutej, skażonej duszy. Ehiru – czarna róża oazy – hananjański zbieracz otrzymuje zlecenie pobrania snów Sunandi przysłanej do miasta w celach dyplomatycznych. Niespodziewanie odkrywa, iż został wciągnięty w spisek, który zagrozić może nie tylko jemu, ale i całemu krajowi. Wraz ze swoim uczniem Nijiri oraz dyplomatką udaje się do miasta Kisui odkryć prawdę i zapobiec nieszczęściu.

„Wszyscy ludzie marzą, ale nie w takim samym stopniu. 

Ci, którzy snują marzenia nocą, w zakurzonych zakamarkach swojego umysłu, budzą się za dnia z przekonaniem, że była to fanaberia, 

lecz ci, co marzą we dnie, są niebezpieczni, bo mogą odgrywać swoje marzenia z otwartymi oczami, aby je urzeczywistnić” 

Siedem filarów mądrości – T.E. Lawrence

Zabójczy Księżyc to fantastyka, w najlepszym stylu, w której odkryjemy wiele elementów mitologii z całego świata, a w szczególności mitologię egipską. Świat w niej przedstawiony jest niezwykle barwny, a cytowane poniżej Mądrości i Prawa umieszczone przy każdym rozdziale dodają historii smaczku i pobudzają apetyt. Czytając Zabójczy Księżyc wchłaniałam stronę za stroną. Książka napisane jest przyjemnym językiem, idealnie dobranym do kultury, świata i bohaterów, a Ci są pełną gamą odcieni dobra i zła. Dla mnie jako osoby kochającej fantastykę ta książka skończyła się za szybko i chociaż nie do końca zgadzam się z zakończeniem pierwszej części jestem w stanie się z nim pogodzić i zaakceptować powody, dla których musiało takie być.

‚W mroku snu dusza może umrzeć. 

Lęki, z którymi spotykamy się w ciemnościach, są jak odbicie w lustrze. 

To normalne, że uderzamy w obraz, który nas drażni, ale wtedy szkło nas rani, dusza krwawi. Zadaniem zbieracza jest ratować duszę za wszelką cenę.” s.9

Podsumowując Zabójczy Księżyc to fantastyka, w której odkryjemy mitologię, nowy barwny świat i intrygi polityczne stworzone w cywilizacji, która zależna jest od bogów i władzy występującej w ich imieniu. Tu dobro i zło będzie się przeplatać, a rzeczywistość okaże się o wiele mroczniejsza, niż myślą na początku tej opowieści jej bohaterowie. Z niecierpliwością czekam na kolejną część serii.
Zabójczy Księżyc polecę osobom kochającym fantastykę, fantasy, si-fi oraz wielbicielom mitologii, świata snów i książek opisujących nowe cywilizacje.

„Cztery są dopływy wielkiej rzeki. 

Cztery zbiory, od pory powodzi po suszę. 

Cztery są wielkie skarby: timbalin, mirra, lapis i jungissa. 

Cztery pasy koloru znaczą twarz Śniącej luny.

Czerwony jak krew,

Biały jak nasienie, 

Żółty jak ichor 

Brunatny jak żółć.” s.184